Dag 6, 10/9

De wekker ging alweer. Je zou toch zeggen dat je op vakantie geen wekker nodig hebt? Wel als je wilt reizen! De vorige avond zijn we best bijtijds naar bed gegaan, het is zondag, er is veel rust op straat vanavond, beide hebben we als een blok geslapen en zijn helemaal uitgerust wakker geworden. Bart had er dikke ogen van. Voor het ontbijt hebben we verder gekletst met het Nederlandse stel van gisteravond en een ander Nederlands stel, inmiddels weten we de namen: Rob & Nadine en Lindomar & Femke. Zij gingen vandaag de Green tour doen. Met het ontbijt zijn we bij Toni en Ludwig aangeschoven. Wat een gezelligheid zo allemaal bij elkaar, ervaringen uitwisselen en elkaar tips gegeven. Mensen zie ik weinig zo vrijgevig en zo niet geheimzinnig! De reden waarom wij de wekker hadden gezet, is omdat we, gelukkig net op tijd, want het zijn een van de laatste tickets geweest, met de trein naar Yogjakarta gingen! Je hebt hier drie klasses voor de trein: economy (geen vaste plaats, geen airco, overvolle trein), business (wel zitplek) en eksekutif (gereserveerde stoel, airco, veel beenruimte, mogelijkheid om te liggen, kussentjes en dekentjes, drinken en (warm) eten). We zijn eerder met de trein geweest en dat beviel ons wel. Het kost meer dan een shuttlebus, maar het reist zo veel lekkerder, dat vinden we het geld meer dan waard. Het treinkaartje kostte iets van €20pp, voor Indonesische begrippen is dat veel geld. Maar de trein reed niet vanaf Pangandaran, daarvoor moesten we naar Sidereja, zo'n 2 uur met de auto. Via Mini Tiga hadden we een rit met de auto geregeld voor ongeveer €15. Eigenlijk was het veel te veel, het had goedkoper gekund, maar goed, er was geregeld wat we wilden. Deze man bracht ons dan ook keurig op tijd, weer een uur van tevoren, nu een keer met de muziek aan in de auto(!), naar het station van Sidareja. Al wachtende zochten we naar een slaapplek in Yogjakarta, nee die hadden we nog niet geboekt.. Tessa is nog bananen wezen halen in een straat tegenover het station. Die vrouw wilde er 50.000 rupiah voor hebben, wat Tessa heeft weten af te dingen naar 5000 rupiah. Omgerekend ongeveer €0,30! De trein was keurig op tijd en we hebben een hele relaxte rit gehad naar Yogja. Voor het eerst dat we naar buiten stapten en dat het lekker rook. Eten! Eenmaal buiten het station weer een heel ander beeld van Indonesië. Elke stad heeft een eigen gevoel. Ons gevoel bij Yogja kwam dichterbij vakantie zoals we dat kennen. Op advies van onze thuisburen zijn we geld gaan wisselen naast hotel Garuda. Weer geen extra geld voor het wisselen en de koersen zijn gunstig. Mooi! Met weer een stapel biljetten (4.275.000 rupiah) stapten we de taxi in op weg naar ons volgende hostel, genaamd De Hostel. Er was niemand achter de receptie.. De bel deed het niet, we konden niemand vinden, bleek dat ze aan de overkant van de weg zitten. Een hele vriendelijke jongen hielp ons verder op weg. Er zitten best wat voordelen aan dit plekje: hele warme douche, geen lawaai van de drukke straat, elke dag schone handdoeken als je wil en je kan zelf kiezen hoe veel sneetjes brood je wilt en hoe je je eitje wilt hebben. Oh, en, wat we van tevoren helemaal niet wisten, blijkbaar zitten we aan een van de twee strips van Yogjakarta! Hoe grappig! Alleen zit De Hostel in een zijstraatje, je hoort hier niks van het lawaai van de strip. Het was rond 1600 uur, de lunch hadden we een soort van overgeslagen, maar voordat we de deur uit waren en het restaurant vonden wat ons werd aangeraden, was het al 1730 uur en konden we gelijk maar aan het avondeten beginnen. Het aangeraden restaurant, Bu Ageng, was op maandag gesloten. Oké, en nu? Paar meter daarvoor zat Lotus Mio, wat ons ook wel heel erg aantrok. Ook al was het iets te veel Europees, er stonden gewoon bitterballen op de kaart, zijn we er toch gaan zitten en zeker voor een Indonesisch gerecht gegaan! Bart een gegrilde kip en Tessa een curry. Ongelooflijk lekker! Ik heb nog niet anders geschreven dat het eten hier lekker is...en zo ervaren wij het ook. Deze avond deden we wel een beetje luxe. We zijn begonnen met een knoflookbrood met mozzarella. En papa/Dennis, deze kruidenboter die erbij zat, precies zoals de onze! We sloten af met een toetje, nougattaartje en een mango-cheesecake, terwijl we inmiddels aan de klets zijn geraakt met een Israëlische dame, Noa. Zij heeft haar praktijk thuis gesloten en is al 2 jaar aan het reizen. Haar thuisfront is Bangkok, omdat ze daar veel relaties heeft. Ondertussen was een tafeltje verder een Duits stelletje aangeschoven, die met ons de Green tour hebben gedaan. Zo kwamen we op het station nog twee stellen tegen van diezelfde tour. Het lijkt wel of iedereen hetzelfde doet! Na het eten liepen we de route die we hadden moeten lopen. Zo veel makkelijker! Tot nu toe hebben we nog geen wijn gezien, dat maakte dat Tessa op welgeteld één alcoholisch drankje zat. Hee, we zitten aan de strip, er moet wel drank zijn! Waar het heel gezellig en druk leek, hadden ze alleen bier, geen cocktails en wijn voor omgerekend €27 per fles. We zijn direct weer omgekeerd. De strip was niet helemaal vol. We hadden al wel in de gaten dat het geen hoogseizoen was. Verderop zagen we wat glazen wijn op tafel staan en zijn we bij Easy GoIn naar binnen gelopen. Net zoals in Gambia, betaal je voor wijn net zo veel als in Europa. Doe dan maar een cocktail! Met allebei een cocktail en nog een zoete hap, hebben we de avond afgesloten.