Dag 20, 24/09

Eigenlijk zouden we vandaag weer vertrekken, maar hadden nog geen idee wat, waar en wanneer. Via een Duitse man hoorden we en ook op internet lazen we dat het heel mooi snorkelen is bij Amed, een uur rijden met de scooter naar het noordoosten. We hadden gevraagd of we nog een nacht extra konden blijven en dat was geen probleem, alleen was de eigenaresse er niet, want ze had ceremonie waar ze na het ontbijt naar toe ging. Dat is voor ons geen probleem, want we zouden de hele dag op pad zijn. Geen haast vandaag, om 0900 uur zijn we gaan ontbijten en aan het oriënteren geweest hoe we de rest van de vakantie gaan doorbrengen. Om een uurtje of 10 zijn we aanstalten gaan maken om te vertrekken, met de scooter natuurlijk, want zowel de scooter zelf als de benzine zijn de kosten niet. Op Java startten we met omgerekend €6 per dag, op Bali is het goedkoper en zaten we nu op €3,5 per dag en een liter benzine kost vanaf de €0,45, nou, niks te klagen toch? De zon scheen goed vandaag, de hemel strak blauw en dat werd niet minder naarmate we hoger de bergen in reden en weer daalden richting de zee. Bij Amed hebben we de scooter neergezet en zijn we verder gaan lopen. Het is hier heel normaal om je helm aan de scooter te laten hangen als je weg gaat, maar hier zagen we dat helemaal niet. Bart z'n verklaring was dat ze hier geen helm droegen, ja dat zou heel goed mogelijk zijn. Tot nu toe ging het altijd goed, dus we hebben de helmen lekker aan de scooter gehangen. Het strand is helemaal volgebouwd met warungs, homestay's en bedrijfjes, dat het heel lastig is een doorgang te vinden. Op een gegeven moment zijn we maar ergens tussendoor geglipt totdat we bij het strand uit kwamen. Beter hadden we kunnen doorlopen.. Het strand is namelijk behoorlijk pijnlijk aan je voeten met alle kleine steentjes en waar je in zacht zand normaal gesproken met je voeten meteen in weg zakt, gebeurt dat nu continu onverwachts. Heel vervelend, en Bart wilde graag naar het allerlaatste strandtentje.. Eenmaal daar wisten we eigenlijk al wel dat we in een toeristisch gebied zijn beland, voornamelijk blanda's en personeel die je een bedje wil verkopen. Met een beetje onderhandelen hebben we voor ons een prima prijs een bedje, duikbrillen en flippers kunnen scoren. We zijn meteen het water ingedoken, ook omdat het lekker warm was. Voorzichtig lopend over de scherpe en kei warme steentjes de zee in, er moest koraal te vinden zijn. Zo, dat is bijzonder als je het nog nooit in het echt gezien hebt, totaal een andere wereld. Je zwemt tussen de vissen en we hebben heel wat verschillende vissen gezien. Het koraal was niet overal meer in vorm en de kleur was er ook grotendeels af. Moest dit het mooiste gebied zijn? Na een pauze met een kelapa muda, pisang juice en een hapje zijn we verderop het water in gegaan en hebben we heel veel paarse zeesterren gezien. Tussendoor hadden we geen zonnebrand meer gesmeerd, daar waren we de afgelopen weken best trouw mee geweest, maar na de tweede snorkeltrip waren we duo penotti van voor en achter. Beetje verbrand op de rug.. Niet gek als dat steeds boven het water uit komt en de zon er volop op staat. Aan het eind van de middag besloten we wat meer richting het zuidoosten van Bali te gaan. Het was ruim een uur met de scooter, dus wilde je nog een beetje kunnen genieten daar, was het hoog tijd om te gaan. Met Google maps terug op de scooter. Hoe Google maps sommige wegen als normale wegen erkent, snappen wij niet, ook niet hoe de bewoners deze weg berijden. De weg was van allemaal losse stenen, van formaten van een druif tot een kiwi (deze vruchten hier niet gezien overigens), op zacht zand.. We kwamen dus de berg niet op. Allebei zijn we van de scooter gestapt, Bart gas geven en aan de zijkant meelopend, Tessa aan de achterkant duwen en de scooter maar weg glijden.. Met moeite kwamen we boven. De weg liep naar rechts en leek weer normaal te zijn, maar halverwege werd dit ook weer zacht zand met losse stenen. Op dezelfde manier kwamen we weer boven. En toen hadden we volgens Google maps een afslag gemist. Welke weg hadden we dan in moeten gaan? Terwijl we aan het kijken waren, werden we ook nog eens lastig gevallen door een enorm grote wesp! De wespen hier zijn misschien wel vier keer zo groot als wij die kennen! Oké, Google maps aan de kant en maps.me erbij gepakt. Gelukkig hielpen ze ons samen eruit te komen en konden we gewoon doorrijden, de weg vervolgde zich met normale wegen. Dat was een opluchting, want we zagen het niet zitten terug te gaan. Vanaf hier reden we ook de berg weer af en kwamen we een mooi uitzicht tegen over de bergen, het groen en de blauwe zee.... Eenmaal bij Padangbai stond het vast, er zijn dezer dagen namelijk ceremoniedagen en er zaten allemaal mensen op de straat te bidden. Overigens hebben we meer groepen mensen gezien die de straat blokkeerden, maar dan langzaam lopend. Door wat mensen met fluitjes werden we een straatje ingeleid en toen wist de navigatie het alweer niet meer. Toch wisten we bij White Sand Beach te komen voordat de zon onder ging. Hier heeft Tessa de slechtste juice van het land gehad, bij Warung Pari, deze was namelijk goed verdund. Bart had een tosti kaas-knoflook besteld en kreeg, zoals je dat misschien zou kunnen verwachten in een land als dit, kaas met plakjes knoflook, natuurlijk op een witte boterham. In de toeristische gebieden waar we de laatste dagen hebben gezeten, komen we voornamelijk weer westerse wc's tegen en hier, bij warung Pari, was het, zoals je dat hier verwacht, een gat in de grond. Tessa heeft nog gezegd "straks ga ik die gaten in de grond nog missen, ik ben er zo aan gewend." Inmiddels was het 1800 uur geweest en zakte de zon snel naar beneden, tijd om te gaan rijden. In het donker liepen we terug naar de scooter en zat er niemand meer bij de poort, die nu open stond, en waar we 10.000 rupiah moesten betalen om binnen te komen. Weer liet de navigatie ons in de steek en vertikten we het de spannende route te pakken in het donker, dus terug naar het laatste kruispunt en de andere kant op gereden. Gelukkig pakte de navigatie het goed op en werd de route veranderd, waarna we weer veilig terug in Sidemen kwamen.