Dag 21, 25/09

Het liefste zouden we vandaag naar Nusa Lembongan gaan, maar gezien de ceremonies overal en de dag dat er niet gevaren mag worden, moeten we dat helaas een dagje uitstellen. Er was ook weinig te boeken om te overnachten, zo goed als niet eigenlijk. We zijn gister gaan slapen zonder vastgelegd reisplan, dat hebben we nog niet eerder gedaan. Om 1100 uur moesten we uitchecken, dus voor die tijd moest er in ieder geval iets geregeld zijn. Na het ontbijt zijn we de spullen gaan pakken en tussendoor hebben we zo veel mogelijk gezocht naar een simpele overnachting, het liefst met zwembad en het mocht niet te veel kosten. Stiekem waren we namelijk al over ons budget heen en zo goed als we zijn, geven we alleen nog maar meer geld uit. De overnachting in Sanur hebben we bij Jukung Dua guest house geboekt en de taxi hadden we via het hotel geregeld. Zonder maar verder te onderhandelen, want we zaten natuurlijk weer in een afgelegen gebied, zijn we akkoord gegaan met 300.000 rupiah, dan konden we in ieder geval naar Sanur gebracht worden en verder zagen we het wel. Ondertussen was er ook een aanvraag voor de boot verstuurd en al snel kregen we reactie dat er nog plek is voor morgen 1000 uur. De reden waarom we naar Sanur gaan is ten eerste dat je niet eerst meer dan een uur hoeft te reizen voordat je op de boot stapt, daarnaast was er geen gratis ophaal service vanuit Sidemen, wel vanuit Sanur. Het was weer druk op de weg zoals gebruikelijk, maar toen eenmaal het gas erop kon, maakte de chauffeur wel vaart. Was het nou een snelweg of niet? In ieder geval rijden de scooters er ook, want hier hadden we gister nog gereden! Met 1,5 uur waren we in Sanur, het guesthouse scheen moeilijk te vinden te zijn, maar wij hadden het in een keer gevonden. We kregen kamer 01 en hebben meteen een scooter geregeld, voor nóg minder geld, hier liggen de prijzen op 50.000. Na enkele minuten, toen we nog net niet de backpacks uit hadden gepakt, dat zou Bart sowieso niet doen voor één nacht, de handdoeken uit z'n vorm gerold te hebben, want ze liggen hier of in een bloem of in een zwaan vorm, en het ontbijt te hebben besteld, kregen we de melding dat dit niet onze kamer was. Wij hadden namelijk een superior geboekt en dit was een standaard kamer. De backpacks hebben we bij de receptie gelegd, want de kamer was nog niet klaar, en wij zijn met de scooter op pad gegaan, want we wilden graag een tatoeage laten zetten! Het is nog geen uur rijden met de scooter naar Seminyak en het plan was om kennis te maken met tattooshop Artful Ink Tattoo Studio Bali en kijken of we een afspraak konden maken. Bart heeft deze zaak heel zorgvuldig en met goede referenties uitgezocht. Het is een dusdanig goedlopende zaak dat er maar weinig plek beschikbaar was, maar als we terug zijn van de Nusa eilanden, was er nog wat ruimte vrij. Helemaal voor ogen wat we precies wilden hebben, hadden we nog niet, dus zijn we plaatjes bij elkaar aan het verzamelen geweest. We konden beide doorgeven wat voor style we wilden hebben, zodat we wat werk van de artiesten konden bekijken. Tessa wilde iets groots en gedetailleerds en alles wat ze eigenlijk nog wilde hebben, was te groot en daarvoor was geen tijd meer. Dus Dennis, Kitty, opluchting voor jullie! Bart daarentegen had, na wat zien van voorbeelden, goed voor ogen wat hij wilde hebben en daar was nog tijd en ruimte voor. De tatoeëerder had even de tijd om kennis te maken en wat ideeën uit te spreken en de afspraak kon gepland worden. Voor Tessa is het nu niet de juiste tijd en plaats voor een nieuwe tattoo. Inmiddels was het al bijna 1600 uur en hadden we nog niet gelucht, op tien minuten lopen lag The Luhron, een goedkoper en goed aangeschreven restaurant. Toen we daar aankwamen, en we zijn goed in het vinden van afgelegen locaties, was er niemand, geen gasten en geen personeel. Maar al snel kwam er een jongedame naar ons toe en gaf aan dat we konden gaan zitten en dat een hapje eten geen probleem is. Natuurlijk gingen we voor een locale hap en het was vers voor ons bereid. Daarnaast werd er niet zuinig aan gedaan met de garnalen en de kip, lekker! Met weer wat meer energie en euforie vanwege de tatoeage zijn we weer teruggelopen naar de scooter en terug gereden naar Sanur. We zijn direct doorgereden naar het strand, want die zat op nog geen vijf minuten van onze guesthouse en daar moesten we natuurlijk wel even geweest zijn. Het was eb, het water was heel ver weg en de zon scheen ergens ver in de zee. Het zand hier is ook niet heel fijn om te lopen, dus de wandeling werd niet heel lang. We hebben zo lang van het strand, de zee en de zon staan genieten totdat de zon achter het landschap verdween en zijn toen weer richting de scooter gelopen, totdat we langs de boulevard wijntjes op tafels zagen, chille zitplekken zagen en muziek hoorden. De verleiding om even te chille konden we niet weerstaan en zijn op een bankje aan het water bij Tosca bar en grill neergestreken, althans het water was ver weg, maar de bootjes lagen dichtbij. Eigenlijk was dit tafeltje gereserveerd voor eters, maar omdat we alleen wat kwamen drinken, mochten we hier gaan zitten, bestelden een wijntje en luisterden naar twee mannen die muziek maakten en verzoeknummertjes speelden. We hadden laat geluncht, dus nog niet heel veel trek voor het avondeten. Om 1830 uur zijn we vertrokken om in het guesthouse te douchen. Nou was Tessa met Lindomar aan het appen, en wat bleek, ze zitten op 300 meter afstand, waar onze scooter staat, in een restaurant te eten! Hoe toevallig! Die moesten we natuurlijk wel even gedag zeggen, het was hun laatste avond op Bali, morgenavond vertrokken ze weer naar Nederland. We bleven niet hangen, zij kregen hun hoofdgerecht en wij hadden nog geen trek. Eenmaal terug bij Jukung Dua hebben we gedoucht en daarna, ja, per scooter terwijl het 20 minuten lopen is, naar het restaurant gereden waar wij wilden eten. Het zag er onderweg zo gezellig uit met eettenten en winkeltjes, dat we de helft toch zijn gaan lopen. Het was goed gevuld bij Warung Beach Breeze, geen live muziek, maar er stond met muziek aan en er was nog plek voor ons. Het eten hebben we nog nooit zo snel gekregen als hier! Ik denk dat het binnen tien minuten wel op tafel stond. Wij hadden het idee, dat er een grote pan mie en nasi goreng is gemaakt en dat dit opgewarmd is. Er zaten slechts kleine stukjes kip doorheen, terwijl Bart vanmiddag nog een half bord gevuld met kip kreeg. Wat een tegenvallertje was dit zeg. De smaak was er gelukkig wel. Daarna werden we teleurgesteld met het feit dat ze geen indonesische toetjes hebben, het is toch een warung? Zoals we dat eerder gehad hebben, zijn de taartjes op Bali ook erg lekker en hebben we er een gedeeld. In smaak niet teleurgesteld! Vanavond zijn we lang blijven hangen en zijn alvast aan het oriënteren geweest voor ons laatste stekkie in zuid Bali, maar erg enthousiast waren we daar nog niet over. Eenmaal terug bij het guesthouse zijn we vrijwel direct naar bed gegaan. Mogelijk dat Sanur wel een plek is om uit te gaan, maar daar hadden we geen behoefte aan. We hebben ons gerealiseerd dat we ineens een vast ritme hebben, tussen 2200 en 0000 uur naar bed en tussen 0730 en 0900 uur wakker worden. Dat was op Java wel anders!