Dag 2 (8-9 aangevuld), donderdag 6-9 (dag 1 en 2 is toch 1 dag als je de slaap overslaat...)

Toen de wekker ging, we wilden namelijk wel een ontbijtje, leek het net alsof het middernacht was. Ten eerste omdat het in Nederland ook 0200 uur 's nachts is en ten tweede omdat het pikkedonker was in de kamer. Ten slotte hadden we natuurlijk een nacht overgeslagen.. We twijfelden om vandaag of morgen naar Bandung te gaan. Eigenlijk wilde Tessa iets meer van Jakarta zien, maar er stond niets specifieks op de planning. Bart wilde eigenlijk meteen door. Dus..besloten we door te reizen, in het eerste opzicht bood Jakarta ons maar weinig. Er was tijd genoeg want de trein vertrok pas om 1405 uur en het was nu 0930 uur. Na het inpakken van de tassen, schoenen aan, want binnen geldt: schoenen uit, en uitgecheckt te hebben, zijn we nog een stukje gaan wandelen. Zonder te weten waar we naar toe zouden lopen, kwamen we bij een lokale markt uit. Geen toerist te bekennen! Vlak buiten de markt deed het mij denken aan de gezellige straatjes van een Itialiaans dorpje en op de markt zoals de markt van Gambia, maar dan een stuk schoner en rustiger. Op de terugweg, we liepen een soort van rondje, waarvan we dachten door een park heen te lopen, maar het leek wel een groot schoolplein, met overal groepjes hangjeugd, zijn we binnendoor gelopen. Zo hebben we kunnen zien dat de, wij denken normale straten met huizen van Jakarta, hele smalle steegjes zijn. Ze leven klein, maar de huizen zijn wel van steen. Agh, de Indonesische mensen zijn ook klein. Aan de overkant van het water, zagen we juist huisjes wat meer op een krottenwijk leek. Daar weer tegenover staan er ook hele grote moderne kantoorgebouwen en hele hoge flats. Zoals wij al hadden gelezen, een hele diverse stad. En dan die taxi's, je hebt zwarte, blauwe en witte. De zwarte kon je beter niet nemen, de andere twee werken met een meter en hebben een licensie. De man van het hotel heeft dus een zwarte voor ons besteld! Hij vertelde ons ook dat er een prijs afgesproken was, dus de onderhandeling hoefde wij niet meer te doen. Instappen dan maar. Op het station, wat overigens modern en schoon eruit ziet, konden we ons online bestelde ticket overzetten naar een echt ticket. Met een barcode kon je bij een kaartautomaat de code scannen en het ticket kwam er als een bonnetje uit. Zoals aangegeven, waren we een uur van tevoren aanwezig, dus er was nog tijd om wat te eten, wat overigens lang niet zo lekker was als het eten van de avond ervoor, en redelijk pittig! Allebei daarna een loopneus eraan overgehouden..! De trein was erg op tijd. Heel onduidelijk was waar we moesten zijn en in welk rijstel we konden zitten, nergens was het echt goed aangeven, dus wel 3 keer moeten vragen. Stelletje toeristen! De trein zelf is trouwens super! Dat hadden we van tevoren natuurlijk wel uitgezocht, want een goede stoel en een beetje airco wordt toch op prijs gesteld. Maar het is nog beter: veel beenruimte, stoelen kunnen naar de ligstand en de telefoon kan opgeladen worden! Zodoende kon ik weer een stukje verder schrijven en de ogen dicht doen, en nee, ik vergeet zeker niet naar buiten te kijken! Eenmaal in Bandung aangekomen, gaf de stad gelijk ons al meer rust en meer een vakantie gevoel. Inmiddels wisten we ook dat de blauwe taxi's eerlijke en goedkope prijzen hadden en zo zijn we voor omgerekend €1.50 een paar kilometers verder gereden. Dit keer hadden we een Bed and Breakfast, The Attic. Die dag hebben we weinig gedaan. Tot nu toe hadden we enkel het gevoel dat we alleen maar aan het reizen zijn. Niet zo heel spannend. Die avond hebben we met enkele Duitsers en de medewerkers zitten kletsen. Op advies van de medewerkers zijn we bij een restaurant in de buurt gaan eten. De hele menukaart was natuurlijk in de Indonesische taal, meestal zeer onbegrijpelijk, en de bediening sprak ook geen Engels. De ober kon alleen maar vertellen dat de plaatjes aanraders zijn. Oké, laten we maar gewoon wat bestellen. Het werden grote garnalen, met overigens een heerlijk sausje en nasi goreng. Daarna toch nog een saté ayam voor de lekkernij. De buikjes waren vol gegeten. Wijn is hier trouwens moeilijk te verkrijgen, dus weer pech voor Tessa, Bart dronk natuurlijk gewoon bier. Bij de nasi goreng lagen wat rauwe groenten, waarvan Tessa er één sowieso niet kende en verwachtte dat dit onbekende boontjes waren. Samen met wat andere groenten lagen er twee van dit soort boontjes op haar lepel. Wat er toen gebeurde had ze nooit verwacht, ze stond in vuur en vlam! Dit waren natuurlijk pepertjes! Van die kleine groene, lijkend op mini zoete paprikaatjes. Burn baby burn! De tranen sprongen in haar ogen en haar mond brandde als een gek. Even wist ze niet waar ze het zoeken moest... Gelukkig bleef de hitte niet heel lang aanhouden en kon ze gewoon weer verder eten, ook de pittige hapjes. Uiteindelijk zijn we voor €16 uit eten geweest, niet duur voor Nederlandse begrippen, maar we weten ook dat eten hier goedkoper kan. Die avond hebben we ook uitgezocht wat we de komende dagen wilden gaan doen. De ervaring leerde nu al, dat je toch een beetje op tijd moest boeken wilde je een leuke en goed aanbevolen slaapplek hebben. De volgende bestemming is Pangandaran, waar Bart iets gelezen had over Mini Tiga Homestay. Voor 2 nachten hadden ze nog plek, voor de derde al niet meer, want we wilden toch even wat meer rust pakken. Van slapen kwam die nacht niet heel veel, de slaap konden we allebei niet echt vatten. Toch in slaap gevallen..