Dag 18

Konden we deze homestay niet meenemen? De mensen zijn super lief, maken een praatje, schone kamer, heerlijke douche, maar nee, Ubud gaan we lekker achter ons laten. Om 0900 uur stond het ontbijt voor ons klaar en hadden we de tassen alweer redelijk ingepakt. Geen haast, we hebben het heerlijk rustig aan gedaan. Bart heeft nog een koffie besteld en zat lekker een filmpje en squash te kijken terwijl Tessa aan het bloggen was in het zonnetje. Rond 1030 uur hadden we afgerekend en stonden de backpacks klaar voor vertrek. Een taxi/Uber bestellen scheen weer lastig te zijn, de eerste wilde er 350k voor hebben, maar wij hadden ons limiet op 300k gesteld, lager niet, dus aanvraag afgewezen. Daarna hebben we het opnieuw geprobeerd. Deze man belde gelijk op en 300k was prima. Hij was alleen angstig om ons op te halen, schijnbaar is het hier verboden om met de Uber te rijden. Onze homestay zat een beetje verborgen, dus dat was geen probleem, en de man des huizes had ook nog even met de chauffeur gebeld. Hij kwam ons ophalen. Een hele chille man trouwens, spreekt goed Engels, rijdt in de enige automaat die we hier hebben gezien, rijdt rustig en voor het eerst geen last van het vervoer met een auto. Na een uurtje reden we weer door de bergen, op weg naar Sidemen! Een rustige omgeving, heel veel groen en geen massatoerisme. Rust! Hier op Bali schijnt het normaal te zijn dat je tassen gedragen worden, dus voordat je het wist, stonden onze tassen bij aankomst al in onze kamer, door kleine dames gesjouwd. Wat een uitzicht weer bij homestay Embang zeg! Het leek wel alsof we alleen waren, het huisje staat los van de andere verblijven, we liepen nergens anders langs, zelfs niet langs de receptie en er waren verder geen mensen te zien. Via schuifdeuren gaat de deur van ons huisje open en zie je een groot hemelbed met een klamboe. Dat is ook wel nodig want er zijn hier veel (!) beestjes en de verblijven zijn niet volledig afgesloten. Nog iets leuks, de douche is buiten. We kregen nog een welkomstdrankje en zijn daarna in de homestay gaan lunchen. Dat zijn weer normale prijzen! We kunnen weer eten voor 30.000 - 50.000 in plaats van 50.000 - 150.000 rupiah. Na de lunch hebben we heerlijk even niks gedaan, ja, Tessa was een zwembad aan het zoeken want het was goed warm vandaag! Na een aantal villa's gebeld te hebben die geen plek hadden, mochten we hier om de hoek gaan zwemmen bij Teras Bali Sidemen, één minuut lopen. Het was geen groot zwembad, maar had wel zicht op de Mount Agung en koste maar €3,50 voor ons beiden. En raad eens, alleen maar Nederlanders in het zwembad en de zon zat weer half verscholen achter de bomen. Hier hebben we even lekker kunnen afkoelen en gekletst met een ander stel. Nadat we klaar waren met zwemmen, kwamen we er ook achter dat het geld alweer bijna op is. Ondanks dat het hier zo goedkoop is, vliegt het er door heen en is wel duidelijk te merken dat het prijsverschil met Java groot is. Hier op Bali verleent het eerlijk gezegd ook meer om meer geld uit te geven aan overnachtingen en eten, vervoer is hier ook gewoon vele malen duurder. Er moest dus gepind worden en de eerstvolgende ATM bevond zich op een half uur lopen, zo gezegd, zo gedaan. Alleen konden we maar één keer pinnen, per pinbeurt staat het maximum op 1.250.000 rupiah, lag dat nou aan de automaat of onze rekening dat we niet nog een keer geld op konden nemen? Als het goed is stond er genoeg op, kijken lukte niet want in dit gebied hebben we slecht bereik. Er zit een behoorlijke vertraging in het pinnen hier en de afschrijving van de rekening dus onvoldoende saldo was best mogelijk. Met in ieder geval weer ruim een miljoen liepen we weer terug en kochten nog ergens wat water en wat chips. Die lekkere pittige konden we helaas nergens vinden. Vlak voor onze homestay hoorden we muziek, zagen we cocktails op het bord staan en hadden al snel besloten even een drankje te doen. Heel knus plekje, met mooi uitzicht, modern en industrieel ingerichte bar, gezellige barman en een klimop met limoenen. Heel veel tijd hadden we niet, we zouden namelijk om 1900 uur een massage krijgen. Bingo! De minimaal één keer per week is gehaald en we hebben nog ruim een week te gaan. Dit keer een Balinese massage, waarvoor we een stukje naar beneden moesten lopen, want onze homestay is in allerlei lagen en losse onderdelen gebouwd op de berg en de massageruimte was beneden. Het was al donker, dus het uitzicht hadden we niet, maar ja, je hebt toch je ogen dicht. Het was een full body massage, dieper in het weefsel, heerlijk ontspannen weer met de JBL en massage muziek naast ons. Na een uurtje, inmiddels 2000 uur geweest, hadden we wel trek en zijn we bij onze homestay gebleven om te eten. Bart een gado gado, welke er weer totaal anders uit ziet dan eerder gestelde gado gado's, en Tessa een tonijnsate. Natuurlijk komt er een toetje achteraan. Tessa is inmiddels verzot geraakt van de dadar gulung, hoewel ze in het begin van de vakantie alleen maar pisang goreng wilde hebben. Eerder heeft ze van Resque ook eens dadar gulung gehad en stiekem waren die ook érg lekker. Ze heeft alvast een bestelling geplaatst. Grappig hoe iedereen ze anders maakt. Na het eten zijn we het bed ingedoken, met alle beestjes in de kamer. Agh, dit doet niks aan wat we in Gambia hebben meegemaakt en verwachtten naar aanleiding van wat andere mensen ons verteld hebben.