Dag 17, 21/09 (Wat gaan de dagen ineens hard!)

De wekker ging vandaag een uurtje eerder af, want Tessa wilde graag nog een kookcursus doen en ze zou tussen 0800 en 0815 uur worden opgehaald. Bart had voor deze ochtend zijn eigen plan getrokken en ging alleen met de motorscooter op pad. Tessa werd netjes op tijd opgehaald door een slecht Engels sprekende chauffeur die de weg naar het volgende hotel niet kon vinden en daarvoor drie keer moest keren. Met z'n drieën werden we naar de markt gereden waar een dame met nog een deel van de groep op ons stonden te wachten. Tessa had specifiek om een kleine groep gevraagd, ook op internet stond dat ze met kleine groepen werkten, maar ze telde nog acht andere mensen. Oké dan. Op de markt werd ons het een en ander over groente en fruit verteld en konden we fruit proeven. Er werd alleen niks gekocht. Daarna werden we met de auto naar de kooklocatie gebracht waar tot Tessa's grote verbazing nog bijna 20 andere mensen zaten. Wat een grote groep! Tijdens het koken, er werden nu andere gerechten gemaakt dan tijdens de vorige les, had ze hier geen last van, de groep werd in tweeën gesplitst en er stond voldoende begeleiding op om tot een zo mooi mogelijk gerecht te komen. Ondertussen zat Bart op de scooter op weg naar rijstterrassen. Hij navigeerde zichzelf door oortjes in te doen waarbij Google hem de weg wees en daarbij stond er een lekker muziekje aan. Bij Jatiluwih Rice Terraces heeft Bart de scooter neergezet en is gaan wandelen, waar foto's natuurlijk niet mochten ontbreken. Van de vorige keer had hij geleerd om zichzelf goed in te smeren met zonnebrandcreme, gelukkig waren de verbrande benen en armen weer hersteld, dus trok Bart uit voorzorg een lange broek aan en smeerde zich goed in. Toch nog wat vergeten! Bart kwam terug met enorm verbrande voeten.. Na deze ochtend ons eigen ding te hebben gedaan, zijn we 's middags weer samen op pad geweest. Allebei hadden we onze eigen sleutel meegekregen, mocht iemand eerder weer terug zijn. We hebben zulke lieve huiseigenaren! Bart had nog niet voldoende gegeten en Tessa luste nog wel wat lekkers na en was toe aan een bak koffie. Bij Lazy Cats hebben we een bak koffie met gebak besteld. Tessa een chocoladetaart, welke meer naar cacao smaakt dan naar suiker, zo veel beter (!), en Bart een lemon cheesecake, in lagen opgemaakt in een groot glas. Heerlijk! Een planning voor de middag hadden we niet, maar ergens zwemmen zou toch wel lekker zijn, want dat hadden we nog niet gedaan. Bart had op zijn wensenlijst staan een infinity pool bezoeken, dus op advies van onze huiseigenaar zijn we naar Jungle Fish gereden. Naast de mooie rijstvelden lag Jungle Fish, wat lager, de trap af naar beneden, daar lag het zwembad. We kregen een plekje aangewezen, de enige die nog vrij zou zijn, terwijl er nog genoeg plek is, voor omgerekend €12 pp. Best duur voor Indonesische begrippen, mogelijk dat je hierdoor de locale bevolking hier ook niet zag. Wel zagen we veel 'beauties' foto's van zichzelf laten maken. Natuurlijk deden wij er keihard aan mee, zo vaak kom je niet op zo'n plek als dit. Na een uurtje waren we alweer klaar met zwemmen, maar nog niet met de locatie. Voor omgerekend €12 hebben we een cocktail en een koffie gedronken, waarna we weer op de scooter zijn gestapt, want we hadden een date vanavond. Gister hadden we al gereserveerd bij Clear Cafe, want we zijn met 6 man! Vanavond gingen we samen eten met Rob, Nadine, Lindomar en Femke! Wat een leuke tent en wat een gezelligheid! Bij binnenkomst moet je de schoenen al uit doen, de zitjes zien er super knus uit en bij de helft van de plaatsen kan je aan een lage tafel op de grond eten. Er is een watertje met vissen, een brug boven het restaurant, maar het zag er uit als een vreetschuur. De tafels staan over het algemeen heel dicht bij elkaar en er is ontzettend veel keus op de menukaart! Drie van ons hadden sushi, twee pasta en een tonijnsteak. Veel was het natuurlijk niet, voor Lindomar véél te weinig en als we het weer met Java mogen vergelijken dan was het eten soms ruim drie keer zo duur. En bijzonder was het nou ook niet. Wij vonden het wel lekker dat we Ubud morgen alweer zouden verlaten. Na het eten, de keuken ging dicht en de serveersters waren al druk met opruimen, zijn we nog een drankje gaan doen bij Sambal Matah. De dames aan de thee, de mannen aan de Bintang en smoothie. Zonder eten te bestellen, oh nee, Lindomar had kippenkluifjes besteld, kregen we twee schaaltjes met wat te knabbelen. Dat hadden we nog niet eerder gezien. Soms krijg je voor het eten wat kroepoek, maar niet bij alleen een drankje. Ook die tent ging sluiten, om 2300 uur en om 00:00 uur is het wel stil in de straten. Na elkaar een dikke knuffel gegeven te hebben, namen we weer afscheid van deze leuke mensen.