Dag 14, 18/09

Voor de zekerheid hebben we een wekker gezet, om 10:00 uur, maar dat was niet nodig. Stipt 0830 uur, Tessa's normale tijd voor een zaterdag, werd ze wakker. Dat betekent dat we toch bijna het klokje rond hebben geslapen! Schijnbaar was dat dus even hard nodig. Bart lag nog lekker te slapen terwijl Tessa ging douchen, beneden koffie ging halen en haar ochtend dingetje deed. Langzaam werd ook Bart een beetje wakker en hebben we op onze eigen terrasje met prachtig uitzicht ontbeten, toast met gebakken ei en pandan bananen pannenkoek. Haast en gebonden zijn aan tijden hadden we vandaag niet, behalve dat we om 1830 uur een massage hadden geboekt. Met de scooter zijn we rond 1200 uur richtingen de tempelmeren gegaan, Pura Hulun Danu Tamblingan, Pura Ulun Danu Buyan en Ulun Danu Beratan. Mooi om te zien hoe veel detail er in de tempels zitten, heel veel 3D, goud en wierrookstokjes. Ook langs de weg staan veel pilaren met wierrookjes. Zonder je benen en schouders te bedekken mag je er niet in, we hadden een korte broek aan, maar Tessa kon haar hammamdoek omslaan, maar dat was nog niet genoeg. Bart had gelezen dat je geen zichtbaar bloed mag hebben, had Tessa nou net een wond op haar enkel.. Dus de tweede tempel mochten we niet in. De eerste en de derde daar was een ceremonie bezig, dus ook dat ging niet op. Erg vonden we het niet, van buitenaf viel ook genoeg te zien. Na de tempels waren we toe aan eten. Dichtbij zat Eat Drink Love Cafe Bedugul, wat overigens echt moeilijk te vinden was, en, bleek er geen eten te zijn. Toen hebben we de scooter laten staan en zijn een stukje terug gelopen, want daar zaten twee eettentjes. Het is nog weinig voorgekomen dat zelfs Bart "hangry" (angry when you're hungry) werd. Uiteindelijk bij Warung Kopi gegeten met alweer een heerlijke juice, met echt vers fruit. Dat wat je in Nederland krijgt als je een juice besteld, dat kan hier echt niet tegenop, wat een troep krijgen wij eigenlijk voor het dubbele bedrag.. Na het eten zijn we alsnog terug gegaan naar Eat Drink Love Cafe voor een goede bak koffie en een cola. Want Tessa had inmiddels wel gemerkt dat af en toe een flesje cola echt wel goed doet aan het spijsverteringskanaal, met name door het pittige eten wat we niet zo vaak gewend zijn. Oh, voordat we bij dit café zijn gaan zitten, hier tegenover was er markt en Tessa wilde nog iets van fruit of snaai hebben. Een oude dame begon meteen een mango te snijden toen we aan kwamen lopen, oh en wat was dat een goede! Zo liet ze ons ook passievrucht, mangosteen, de vrucht van een cacaoboom en nog een waarvan we de naam niet meer weten. We wilden graag een mango, 2 mangosteens en 3 passievruchten meenemen, waar ze 120k voor moest hebben (€7). Belachelijk! Ze wilde nog wel zakken naar de 100k maar ook dat was veel te veel! In de supermarkt op Java betaalden we namelijk 5k voor een mango, dus hier kwamen we niet uit en hebben deze mevrouw vriendelijk bedankt. Iets verderop hadden ze, ik noem het maar even, Indonesische chips, zoals die pittige waar ik al eerder over vertelde, zoete aardappel, banaan, etc. Voor twee zakken moest hij 50k hebben. Nou weten we dat onderhandelen hier heel normaal is en dat de prijs dus naar beneden kan en dat ging ook heel makkelijk. Tessa kwam eerst met 30k, hij zakte dus al snel naar 40k, waarna Tessa met 35k kwam, in het midden. En dat was goed, 35k (€2), wat later ook een goede prijs was. Inmiddels was het bijna 1600 uur en we wilden graag nog watervallen bezoeken, waarvan de meesten om 1700 uur zouden sluiten en was nog een klein uurtje rijden.. Dan maar gewoon lekker touren ook al was het bewolkt en wat aan de koude kant. Zo kwamen we ook weer op wegen uit..niet te geloven, wat een spannende route weer. Onderweg kwamen we langs een waterval, hij was nog open en we mochten zo lang binnen blijven als we wilden. Wat een geluk. En we hadden nog meer geluk want de ticket was voor drie watervallen, we waren de enige, de toeristen gingen allemaal net weg en de watervallen waren schitterend! Ineens bedachten we ons, de massages! Bij de watervallen hadden we zulk slecht bereik dat we niet goed konden inschatten hoe lang het terugrijden was naar de homestay. Op goed geluk zijn we na een snel bezoekje aan de laatste waterval om 1800 uur gaan rijden. Bart had goed de vaart erin zitten, waarmee we vier minuten op de tijd zijn ingelopen. Net te laat kwamen we bij de homestay aan, waar de massagetherapeut al op ons zat te wachten, want we kregen de massage op ons eigen bed. Bart koos voor een hotstone en Tessa voor een voetmassage. De masseuse was niet de beste, zelfs Bart kent meer voetmassagetechnieken dan zij liet zien en ook Bart vond dat ze veel eenzijdige technieken had. Maar goed, je weet nooit van tevoren hoe goed iemand is en het was zeker ontspannend. Om 2030 uur waren we allebei klaar en konden we gaan eten, we bleven lekker bij Gangga, want de eerstvolgende was zeker een paar kilometers verder op en het eten is hier super goed. Na het eten zijn we ons eigen dingetje op de kamer gaan doen, wat tot nu toe nog niet is voorgekomen en daarna lekker slapen.