Dag 11, 15/9

Na twee uurtjes even gerust te hebben, de backpacks stonden al klaar, werden we door de taxi opgehaald. Voor het eerst dat er geen gordels in de auto zaten, hij zou de verkeerde kant op zijn gereden als ik niks gezegd had en hij slingerde over de wegbelijning. Veilig en wel werden we op het station afgezet, mooi op tijd. Bij de ticketcontrole kwamen we er niet doorheen. Hoe dan? De tickets waren voor de dag erna. Moest ons weer overkomen. Dit hadden we toch goed gecheckt? Met stress en hoop stonden we bij de ticketautomaat, de kans bestond dat er geen tickets meer beschikbaar zijn en dat zou betekenen dat de tour voor ons niet door zou gaan. Gelukkig! Er waren nog stoelen vrij, die via internet niet meer beschikbaar waren. Via de kaartautomaat konden we de oude tickets niet annuleren, daarvoor hebben we een mail gestuurd, helaas konden ze ons op die manier niet helpen. In de trein hebben we 4,5 uur kunnen rusten, toen waren we in Surabaya. Door een vriendelijke en vrolijke man werden we van het station opgehaald, met een bordje "Welcome Bart en Tessa". Hoe leuk! Dat hadden we namelijk nog niet eerder gehad. Met een bak koffie, wat fijn dat we die hebben kunnen scoren(!), liepen we naar een busje. Als dit onze tourbus is, is die zeer relaxed! Het is een busje voor elf personen, er is veel beenruimte en omdat we met z'n zessen zijn, hebben we zat extra ruimte om te verzitten en tassen neer te leggen. Daarnaast is er WiFi, airco, liggen er flesjes water en staat er een tas snaaierij. Goed geregeld! Nadine, Rob, Femke en Lindomar waren de dag ervoor met het vliegtuig naar Surabaya vertrokken, die haalden we bij het hotel op. Ja, dit busje ging de hele tour met ons mee, super. De tour die we gaan doen: Bromo vulkaan en Ijen. De man die ons bij het station kwam halen ging niet mee, de naam ben ik kwijt van degene die onze chauffeur werd. Het was 3-4 uur rijden naar de Bromo, tussendoor hebben we nog een stop gemaakt bij een waterval, wat optioneel was. En omdat de groep met vier man vergroot is, Lindomar en Femke hadden een privétour geboekt, maar wij mochten aansluiten, hoefden we niet voor de waterval te betalen. Het eerste deel werd je achterop de scooter gereden door een groep (jonge) mannen, waarvoor we extra geld moesten betalen, nou echt niet. Het tweede deel konden we zelf lopen, en moest er weer een ticket gekocht worden, nou echt niet. Toch konden we doorlopen. Opnieuw werd er om een ticket gevraagd. Die tickets worden voor mij steeds ongeloofwaardiger en geldklopperij. Op een gegeven moment zagen we steeds met mensen met poncho's. Werd je dan zo nat? Geld hadden we niet op zak, een prullenbak met gebruikte poncho's was de oplossing. Rob heeft namelijk een hechting die niet nat mag worden, we hadden ook wat spullen mee die niet nat mochten worden en het hielp ook tegen de kou, want tussen de bergen was de temperatuur behoorlijk gedaald. Deze tour konden we op eigen houtje doen, hier was geen gids voor nodig. Eenmaal bij de waterval, Madakaripura Waterfall, zagen we behoorlijk wat water naar beneden vallen. Alsof je onder de douche staat, zo veel water kwam er op je lijf, op sommige stukken zelfs meer. Deze waterval was niet heel groot, maar wel mooi, heerlijk verfrissend en een hele goede tussenstop na weer een werkdag reizen. Na het schieten van weer mooie plaatjes, liepen we hongerig terug naar de bus. Het was al bijna 1600 uur en we hadden na het ontbijt niks meer gehad. Gelukkig lag er genoeg snaai in de bus om een beetje de honger te stillen. Na nog een stukje rijden waren we bij het hotel van Lindomar en Femke. Wij sliepen ergens anders omdat het hotel al volgeboekt zat. Blij dat we mee konden in ieder geval! Met z'n zessen hebben we in het hotel restaurant boven op de berg gegeten, SM Bromo hotel. We begonnen met heerlijke loempia's vooraf. Bart en ik hadden een Indonesisch gerecht wat voor ons voldoende was, maar de rest had spaghetti bolognese wat zelfs voor Femke te weinig was, dus zij bestelden nog een ronde. Dit keer een stuk vlees, maar die was volgens hun niet te vreten. Als toetje namen we pisang goreng, maar die viel ook tegen, hij zag er uit en leek qua hardheid meer op een snitzel volgens Bart, Lindomar, Rob en Nadine. Tessa had het geluk dat er een lekkere bij zat, de andere en nog één hebben we aan onze buschauffeur gegeven, die er erg blij mee leek te zijn. Na het eten, het was inmiddels 1830-1900 uur, reden we met het busje naar een homestay, SM Bromo villa samen met Rob en Nadine. Het zag er heel oud en niet zo schoon uit, er was weer geen wastafel, er was geen laken, maar wel twee dekens en een goed bed. Vannacht, uhh, vanavond hadden we twee aparte bedden. Heel veel slapen konden we weer niet, want om 0245 uur werden we opgehaald om naar de Bromo vulkaan te rijden. Het was al behoorlijk afgekoeld hier boven in de bergen, dat kon je wel merken, aan één deken had Bart net genoeg, Tessa niet. Toch even kunnen slapen.