Dag 9, 13/09

Uitslapen zat er nog steeds niet in. Voor deze ochtend hadden we een kookcursus geboekt bij ViaVia die gegeven werd door Made. Er had een stel afgezegd, zodoende hadden wij privéles en dat vond Made ook wel erg fijn. Op de planning stond een vegetarisch en vis gerecht die we zelf mochten uitzoeken. We gingen voor een kokossoep en curry met tonijn (namen heb ik wel maar steeds niet bij de hand). Samen zijn we naar de markt gelopen om de boodschappen te kopen. Made komt hier al 23 jaar, inmiddels kende ze de marktkooplieden wel en alles direct meesjouwen was dan ook niet nodig. Alle zware spullen namen we later wel mee. Bart en ik vroegen van alles en overal gaf ze ook antwoord op. Wilden we graag wat hebben, zoals saus voor gado gado, dan konden we dat kopen, de papaya kocht zij voor ons, net als wat pittige chips. Wilden we wat proeven dan kon dat ook gewoon. Ze nam de tijd met ons, heel fijn. En zelfs op de markt zijn wij een attractie, we mochten weer op de foto gezet worden. De markt was niet heel groot, ze hadden wel van alles wat: groenten, fruit, zoetigheid, oh en we namen wat lumpers (vers uit bananenblad) mee, kip, vis.. Zo erg als het op de markt in Gambia stonk, zo clean was de lucht op deze markt! Het vlees en vis hadden geen overheersende geur op de markt, het was er ook redelijk koel. De markt begint hier om 0500 en duurt tot 1200 uur. Nadat alle boodschappen binnen waren, liepen we terug naar ViaVia waar we boven gingen koken. Eerst aan tafel een bakje koffie met pittige chips gedaan. Lekker die chips! Het is een plakkerig, pittig, zoet sausje dat erop zit, en je blijft er van eten! Tijdens de kookworkshop deed Made voor hoe zij het snijdt, al gauw gaf ze het mes door en mochten we zelf aan de slag. De tonijn, een vers en ongefileerd stuk, filleerde zij voor ons en ze legde het stap voor stap uit. Normaal gesproken eten zij de graten gewoon op, maar die haalde ze voor ons eruit. Het tempo zat er goed in, de gerechten werden een beetje door elkaar bereid en de planning en timing waren strak. Naast de twee gerechten, hebben we tempeh goreng en tempeh caramel gemaakt, een aantal verschillende soorten en maten kroepoek, sambal en paarse rijst. Een complete maaltijd dus! De hele tafel stond vol met lekkers. Lunchtijd! Het was erg gezellig, leuk om te doen en onwijs lekker wat we gemaakt hadden. Van Made kregen we het compliment dat de uitgekozen gerechten goed bij elkaar passen. Tijdens het eten, wat natuurlijk veel te veel was, vertelde ze wat over thuis en over het eten. Als je hier in Yogjakarta loopt, dan hoor je zo af en toe geluiden, een hoorn, een kort herhalend muziekje, maar dat blijkt dus ergens voor te zijn. Mannen lopen met kleine karretjes door de straten. Hoor je dat er op hout geslagen wordt, dan worden er noodles verkocht. Een belletje houdt in dat er saté ayam verkocht wordt. Hoorn is voor bapao, schreeuwen voor fruit, lepel op de pan voor nasi en een jingle voor ijs. Als we het goed onthouden hebben.. Na onze buiken vol gegeten te hebben, deed Made het eten voor ons in zakjes, zodat we het eten mee konden nemen. Beneden hebben we nog even een bak koffie gedronken, een souveniertje en haar kookboek meegenomen. Wat moesten we nou met het eten? We zagen niet de mogelijkheid het eten op een bordje te doen, op te warmen en met lepel en vork op te eten, een mes krijg je met het avondeten hier niet. Daarom hebben we het eten afgegeven aan de mensen van het hostel, zij waren en maar al te blij mee en kregen de complimenten over de smaak en de pittigheid. In de middag wilden we nog het een en ander doen, alles is gelukt! Voor Bart hebben we een barbier opgezocht, want zijn baard begon toch te verwilderen. De barbierszaak zag er heel mooi uit, precies zoals je dat bij een barbier verwacht. De barbier deed heel hard zijn best, maar Bart voelde wel verschil tussen Barber Ro uit Apeldoorn en deze man. Deze barbier zette het mes er niet zo strak op, aan de kaaklijn had hij iets te veel weg gehaald en de baard was niet helemaal recht. Maar goed, het zag er in ieder geval weer wat netter uit, en dat voor, inclusief fooi, €3! Bart was door zijn internetdata heen. Blijkbaar hadden we een simkaart gekocht met 2G internetdata en 4G videodata, dus door die 2G waren we snel heen dankzij de navigatie. Terwijl Bart hiermee bezig was, want het duurt hier allemaal lang, is Tessa op zoek gegaan naar spekkoek, lapis legit, wat ze in de YogjaMarkt gevonden heeft. Of het nou deze was of in heel Indonesië, we zijn spekkoek trouwens nog niet eerder tegen gekomen, deze was een stuk droger dan zoals wij de spekkoek in Nederland kennen. Zoals op de geplande tijd, 1530u, stapten we weer op de scooter, die we voor 3 dagen gehuurd hadden voor €4 per dag. De combiticket voor de Prambanan tempel hadden we nog liggen, welke vergeleken met de rest een stuk duurder was. De Prambanan vonden we een stuk imponerender, mooier en fascinerender dan we tot nu toe gezien hadden. We dachten er snel klaar te zijn, maar dat hadden we mis, we waren nog niet klaar met rondkijken en foto's maken, toen op het nippertje, als laatste toeristen, Nadine en Rob naar binnen mochten. Ze hebben één blik kunnen werpen, toen ging het park dicht. De zon ging langzaam onder, dit waren nog eens plaatjes! Op het park zelf werd ook een traditionele dans in een toneelstuk opgevoerd, het verhaal van Ramayana. Bij Tessa en Nadine stond op het lijstje een traditionele dans zien, dus kochten we hier voor kaartjes. Het is een open theater, met stenen bankjes, gelukkig kregen we allemaal een kussentje om op te zitten en daarbij hadden we zicht op de verlichte Prambanan tempel. Maar, wat viel die dans ontzèttend tegen! Het was niet heel goed, zeker niet strak en al helemaal niet synchroom. Na anderhalf uur zat deel 1 van de voorstelling erop..met z'n vieren waren we het er wel over eens om de voorstelling niet af te kijken. En toen..waar was de uitgang? Ergens hadden we wel bordjes uitgang gezien, ronddraaiende hekken, maar die was dicht. Ook de hoofdingang was dicht. Gelukkig liepen er enkele mensen op het park die ons de uitweg konden wijzen. Eenmaal bij de scooter zagen we dat het loket om te betalen bij de poort dicht en leeg was. Ook dat nog. Uiteindelijk bleek dat die mensen gewoon ergens anders aan het chillen waren en konden we gewoon betalen en uitrijden. Omdat we zo vroeg vertrokken en geen tijd hadden voor avondeten besloten we om 2230 uur nog even gauw een hapje te eten samen met Rob en Nadine. Nu was er wel plek voor ons bij YamYam, een Thais restaurant. Daarna huize Olyve nog even gebeld en lekker naar bed.