Dag 22, 26/09

We hebben veel goede verhalen gehoord over de Nusa eilanden en vandaag is de dag dat wij dat met eigen ogen gaan bekijken. Tessa werd al voor de wekker wakker en ook Bart was goed wakker te krijgen vandaag. Zo waren we al vroeg 'up and running'. Hadden we er dan zo veel zin in? Ja! Om 0800 uur zijn we gaan ontbijten, zoals afgesproken, maar de zeer ongemotiveerde jongen beneden was een beetje verbaasd over ons. Hij vroeg wat voor ontbijt wij wilden hebben en schreef het op. Dat hadden we gister toch al doorgegeven? Toen wij eenmaal zaten te eten, kwam een jongeman naar de bar om zijn ontbijt te bestellen en de jongen van het guesthouse zei dat het al klaar stond. Aahh, miscommunicatie! Wij zijn van kamer gewisseld en blijkbaar is dat bij de ontbijtbestelling niet veranderd. De jongen van het guesthouse leek een beetje geërgerd en dat konden wij wel begrijpen. En bij het uitchecken en afrekenen werd dat niet minder. Via booking.com hebben wij de creditkaart gegevens ingevuld en nu moesten we ineens de kamer contant afrekenen, dit begrepen wij niet zo goed, want alles waar wij de creditkaart voor hebben gebruikt, wordt daar ook van afgeschreven. Bart las de mail nog eens goed en Tessa logde in op ons account, het zal wel kloppen. Na te hebben afgerekend, de tassen stonden al beneden, was er tijd om nog even te chillen. Om 0915 uur was het busje er om ons op te halen en werden we met z'n vijven naar Rocky Fast Cruise company gebracht om de tickets te betalen. Het leek ontzettend druk, maar het wachten viel mee. Daarna werden we naar de 'haven' gebracht. Het is gewoon een strand met een hele rij boten van verschillende maatschappijen die naar de Nusa eilanden varen. Rocky Fast cruise heeft meerdere boten liggen, man wat was het druk met mensen en dringen bij de servicebalie want je moest nog een keer inchecken. Onze tassen werden gelabeld en moesten we aan de straat achterlaten. De crew droeg namelijk alle tassen de boot op, dat hoefden we niet zelf te doen. Nadat alle goederen de boot op waren geladen, konden de mensen de boot op. We hadden al gelezen dat een korte broek en slippers handig waren om aan te hebben en daar gaf ik ze geen ongelijk in. De boot ligt namelijk aangemeerd aan het strand en dus moet je eerst door het water lopen om op de boot te komen en als er een golf komt, ja dan kan je tot hoog aan de benen nat zijn. Inmiddels hadden we al ruim een half uur vertraging, eindelijk vertrok de boot en met wat voor snelheid! Met een half uur vol gas varen waren we op Nusa Lembongan aangekomen waar we opgewacht werden door Nadine en Rob! Wat een ontzettend leuke verrassing! Terwijl we stonden te kletsen werden onze spullen van de boot getild, waarna we verdeeld werden in kleine open wagentjes en naar de locaties gebracht werden. Rob en Nadine gingen met de scooter touren. Wij werden totaan de Yellow Bridge gebracht, want Nusa Lembongan is verbonden met Nusa Ceningan middels een brug waar je alleen lopend of met de scooter overheen kunt. Voor de brug werden we, ook weer onverwachts, opgewacht door de eigenaar van ons hotel samen met een collega. Met een scooter en onze daypacks en de mannen van The Bridge Huts met onze backpacks samen op een andere scooter zijn we de brug over gereden naar Ceningan. De eigenaar vroeg direct bij aankomst of we een scooter nodig hadden, natuurlijk, en gaf direct de sleutel weer terug. Hij bracht ons naar de kamer die we even konden checken. Eerlijk gezegd, voor de prijs die we ervoor hebben betaald, viel het allemaal een beetje tegen. The Bridge Huts is niet nieuw meer, sommige dingen zijn habbiebabbie, dus niet, afgewerkt, de wcpot zit los en de douche hebben we in veel goedkopere homestay's veel beter gehad. Alles bij elkaar, niet het geld waard, dus die deed best wel zeer. Agh, dan betalen we voor de locatie en het uitzicht op zee..! De zee is hier fantastisch, zo mooi! It's like paradise! Maar goed dat we naar de Nusa's zijn gegaan. Na het installeren van onze spullen kwam de eigenaar alweer naar ons toe en vroeg naar onze plannen, hij bood gelijk allerlei tours aan, waar Tessa op dat moment totaal geen zin in had, ze was een beetje hangry.. Al snel zijn we dus op zoek gegaan naar een tentje om te eten, niet te duur, gezellig, met muziek en aan het water. Dat was gelukt! The Sand is een plekje waardoor je echt in een vakantiegevoel bekeerd, beetje het idee van op Hawaii zijn met hangmatten en schommels boven het water en verschillende bootjes die dobberen. De stoelen en tafels staan in het zand, je kan op verschillende hoogtes zitten, beneden is meer loungen, boven meer een hapje eten, dus wij bleven boven. Bar bestelde natuurlijk een Bintang en Tessa een smoothie, dragon fruit met aardbei en we namen een sandwich en een burger. Nadat de bestelling was opgenomen zagen we ineens Nadine en Rob voorbij komen met de scooter! En zij dachten, "wat een leuk tentje voor lunch, hey, daar heb je Bart en Tessa!". Toevallig dat zij exact hetzelfde van de kaart kozen, wat liggen we toch weer op dezelfde lijn met elkaar. Na het eten zijn we het water in gegaan. Jeetje mina wat kan je een eind het water in lopen zonder dieper weg te zakken in het water, het lijkt wel een groot kinder pierenbad..maar wel ontzettend mooi! De rest van de dag waren we onafscheidelijk. Nadine wilde nog graag snorkelen, dus we zijn naar wat spots gereden, maar overal was het eb, dus wil je diep water hebben, moet je ook heel heel ver de zee in, maar voordat je daar eenmaal was.. Eerst liep je tientallen meters overal oud en afgebrokkeld koraal heen, zonder waterschoenen, die we op dat moment niet bij ons hadden, was dat behoorlijk pijnlijk. Het koraal was er niet zo mooi en vissen waren er ook nauwelijks, dus al snel waren we er klaar mee. Vlakbij waar we onze spullen gedropt hebben, ligt Mahagiri Resort, met infinity pool, ligbedden en bier. Hier hebben we nog even gezwommen in water dat net zo warm is als een douche en zo ernstig naar chloor ruikt, dat je zeker weet dat het 'schoon' is in combinatie met een drankje. Inmiddels begon de zon te zakken en kwamen er steeds meer mensen het strand op om te wachten tot zonsondergang. Het was niet de bedoeling zo lang te blijven, maar lang hoefden we niet meer te wachten totdat de zon aan de horizon in de zee verdween. Op een zitzakje zijn ook wij op het strand geploft en hebben we van de zonsondergang genoten. Tijd om een hapje te eten en dus zijn Nadine en Tessa op TripAdvisor op zoek gegaan naar een leuk tentje. Eentje zat dichtbij, maar die was dicht, zo hebben we wel meer tentjes gezien die dicht zijn.. Eerst maar even douchen en omkleden. Rob en Nadine zitten op Nusa Lembongan, wij op Nusa Ceningan. De route is eigenlijk heel makkelijk, maar weer stuurde de navigatie ons een spannende weg in. Gelukkig was het nog niet pikkedonker, maar we deden er wel tien minuten langer over, en dat is best lang, want de afstanden zijn hier niet zo groot. Toen wij weer bij het hotel waren, waren Nadine en Rob al bijna klaar, dus kwamen zij naar ons toe en zouden vanaf hier wel zien wat er open is, waar het er gezellig uit ziet en beetje goed aangeschreven staat. Zo zijn we geëindigd bij Seabreeze, hier niet zo ver vandaan. Het was druk en er was weinig personeel, het duurde dus behoorlijk lang voordat er wat op tafel stond, maar met z'n vieren duurt wachten gelukkig minder lang, toch, ruim een uur, is wel een beetje lang.. Een goedmakertje was dat het eten goed warm was en niet tegen viel. Helaas was er geen tijd meer voor een toetje, want de keuken en het restaurant sluiten om 2100 uur! Lichtelijk voelden we ons verplicht te gaan, dat hebben we ook maar gedaan. Eenmaal terug in de kamer wilden we allebei wel iets doen, maar hoe dan waren we zo moe, dat direct het licht uit ging om te slapen..